Ging naar mijn werk
vrij te moede
koffers reden
voor mijn treinrit
Mijn werk lichtte
op computers
flikkerden aan
en op stand by
Toeters bellen
en zetten mij
aan het werk wie
hard gilt krijgt beurt
Het hart kookte
over ik rook
aangebrande
melk vol onrust
Het hele huis
stonk verdampte
stank tot in de
diepste botten
Het werk verdween
rustig tot ik
weer zou kunnen
terugkomen
Ik kwam weer dat
wist ik heus maar
ik vergat te
vragen wanneer
De wereld juicht
en jubelt voor
het feest dat al
is begonnen
Ze zingen waar
is het feestje
hier is 't feestje
de handen hoog
Ze breken de
boel af zonder
reden omdat
het een feest is
Ze loven en
bieden dat het
een lieve lust
is tot morgen
De wereld is
van hen en ze
dulden wet noch
gezag om zich
Ik ben er niet
blij voor mij geen
polonaise
op dat feestje
Ik heb veel lief
de muren het
huis het gillen
van de dromen
Zacht ritselen
in de ochtend
je wakkere
ogen zo vroeg
Dan buigt verdriet
om in blijdschap
de vreugde komt
juichend binnen
Ik draai me nog
even om en
voel je slapen
warm tegen me
De regen waait
met kracht tegen
het raam de storm
slaat om zich heen
De wind hapt de
adem voor mijn
mond weg en blaast
de ogen leeg
In het donker
zie ik hem staan
zijn lijf beweegt
met de bomen
Uit de verte
zingt het licht de
hoogte in tot
ik niks meer zie
Ik vecht tegen
een schim hij komt
op mij af als
het donker is
Een waterval
klatert en valt
op hem neer in
mijn gedachten
Ik kan hem niet
bedwingen hij
springt op mij als
een leeuw de prooi
Ik verban hem
naar een spelonk
vlak achter waar
het water valt
Of het helpt weet
ik niet ik wil
het vanavond
pas echt gaan doen
Geluk drijft hoog
in een wolkje
ik wou dat ik
het pakken kon
Tussen hel en
hemel is meer
zegt het wolkje
het knipoogt zon
Ik geloof het
niet de argwaan
zwaait dolblij naar
verre hoogten
De hele dag
drijft ze de spot
boven mijn hoofd
tot ik haar pak
Angst is groter
dan vertrouwen
voorzichtig laat
ik de hond los
Ze kijkt terug
waar ik ga haar
ogen rennen
mij achterna
Het natte gras
zuigt mijn vrees op
probeer mijn schoen
los te trekken
Ze komt naar me
de halsband van
het vertrouwen
brengt haar bij mij
Ik fietste de
polder strak in
mist zweefde de
verte grijs weg
De diepte was
niet te zien toen
ik over de vaart
ging op mijn fiets
Bomen kaalden
verder takken
wezen verweesd
naar een oorzaak
Het verbond was
weg wat verbond
was het water
ik zag het niet
Ik zit op schoot
en kijk toe hoe
de wereld werkt
vanaf mijn punt
Ik weet het niet
alles gaat maar
doet alsof ik
er niet bij ben
Muggen dansen
bloed de stoel blijft
leeg en bami
bevat ballen
Ik neem een hap
de schoot blaast dauw
in de morgen
schaamt rood terug
Schimmen spoken
in zwermen de
tijd van muggen
is al voorbij
Mijn vijanden
verzamelen
zich als de nacht
gevallen is
In mijn dromen
arriveren
ze en maken
mij snel wakker
Dan draaien de
gedachten in
molens een tred
tolt door de nacht
Tot het licht de
schimmen van mij
jaagt en alles
weer wakker is
Welke dag het
is weet ik niet
de vrolijkheid
zegt zaterdag
Maar het kan ook
vakantie zijn
of de dag van
de braderie
De zon schijnt vol
vertrouwen op
het winkelend
publiek vandaag
Ik sleur mij door
deze dag en
hoop dat alles
zal goedkomen
Ik zwerf over
de wereld van
het leven op
zoek naar antwoord
Bruggen helpen
mij de rivier
of het ravijn
over komen
De lucht neemt me
mee de bergpas
over de trein
zoeft mij vooruit
Het antwoord ligt
niet ver van huis
bij jezelf vind
je het meeste
Ik mag hem wel
op de blote
knieën danken
voor zijn gulheid
De kindertjes
in afrika
hebben het best
beter dan wij
Verhongeren
zij omdat ik
mijn bord zuurkool
niet wil eten
Ik stuur het wel
op dan kunnen
zij genieten
waar ik van walg
Ik krijg geen hap
meer door mijn keel
eten dampt de
wereld over
Een laatste hap
de hond uit de
pot en honger
is verdwenen
Ik ben zo wel
terug het weer
zit even niet
mee het regent
De depressie
trekt wel over
maar of het snel
is weet ik niet
Een paraplu
helpt tegen het
droogblijven de
druppels zijn nat
Voor troost is rust
nodig en het
regent te hard
voor een begin
Je hebt geen vriend
de wereld keert
zich tegen je
zonder reden
Een verbond kan
misschien helpen
je gooit het op
een akkoordje
Een sneetje zegt
genoeg voor een
litteken dat
vrienden dragen
Verbonden met
dat teken kun
je anderen
vrienden weren
Ik loop door het
bos zie kruinen
hoog boven mij
wiegen op wind
De hemel mengt
blauw en paars tot
een tint die ik
niet kan mengen
De hand van de
kunstenaar maakt
een krasse knar
in het zandpad
Ik leef in een
schilderij voel
hoe de schilder
het mooier maakt
De bloemen staan
weer mooi dit jaar
ze pronken vol
op open veld
Het gras omhelst
ze als contrast
kijkt groen tegen
felle kleuren
Tot de wind een
einde blaast ze
liggen geknakt
verdord erbij
Als je goed kijkt
zie je waar hij
stond maar morgen
is dat voorbij
Aan het strand van
afrika daar
zaten wij het
water kotste
Het meer stroomde
over van de
ellende die
we aantroffen
Voor somberheid
geen tijd het werd
snel donker we
we schoten op
Het water kreeg
vleugels op de
oever zagen
we hem zo gaan
Zuiverheid zoek
ik maar ik vind
stank verrotting
en een putlucht
Het regent peen
en uien daar
is niks zuivers
aan te vinden
De stank is niet
meer te harden
ik weet zeker
dit is zuiver
De pure geur
van leven en
dood komt samen
in verrotting
Ik liep blij te
moede over
straat hoorde een
feest verderop
Het dreunde en
bonkte blijdschap
er viel blijkbaar
iets te vieren
Handen omhoog
vreugdekreten
lachen en ook
hoge gillen
Het maakte mijn
passen vrolijk
zo vierde ik
zonder vieren
Ik hoorde laatst
een bestuurder
praten de meel
kwam uit zijn mond
De mitsen en
maren vlogen
door de zaal als
ziektekiemen
Het hart niet voor
de zaak alleen
zijn eigen zaak
was van belang
Hij stotterde
mompelde of
zweeg als kritiek
hem te veel werd
Geloof ze niet
de bestuurders
ze liegen en
weten veel meer
Hun zakken vol
met meel waarvan
ze af en toe
een hap nemen
Hun tanden zijn
verstopt achter
wolken vaagheid
dikdoenerij
Stroppen hun das
recht en kijken
naar de wereld
als meelfabriek
Dicht eens regels
op geel papier
je ziet dat het
vrolijker wordt
Alles rijmt fraai
lege zinnen
verworden tot
volle woorden
Ik las eens een
verhaal van een
man die op de
zon ging wonen
Hij verbrandde
onderweg toen
het zover was
kleurde hij geel
Bij de hema
kocht ik een ons
schouderham met
een rookworst half
De vrouw achter
de toonbank hield
verleidelijk
de rookworst vast
Tussen een tang
geklemd viel hij
in het zakje
de knik naar rechts
Ik glimlachte
terug pakte
het zakje en
hapte ferm toe
Op straat lag een
gedicht dat om
zijn einde vroeg
toe smeekte het
Draai mijn nek om
zonder respijt
een pardon komt
zo flauw over
Ik bukte naar
het gedicht om
te pakken maar
het giechelde
Niet doen niet doen
je kietelt mij
lachte het ik
liet het vallen
Zo eindigde
het gedicht in
een natte plas
loste inkt op
Letters dreven
in wolkjes weg
meegenomen
door het water
Ik schreef een nieuw
lied dat rijmde
met de wereld
zoals ik zag
Vreemde woorden
zong het vers op
een wijs die ik
niet herkende
Vreugde paste
op een regel
blijheid schoof een
plaatsje verder
Als ik echt kon
dichten zou hier
meer staan maar de
woorden zijn op
Alles ontvlamt
als je er bent
licht vermengt met
de duisternis
Ik droom van je
al heb ik mijn
ogen open
je staat voor me
Een blik schiet langs
de hemel geeft
de wereld snel
een opkabaal
Luisterde je
maar wat ik zei
dan zou het hier
zo mooi uitzien
Vooruitzichten
daar hebben we
niks aan ik droom
verder van je
Op vrijdag waait
het nooit maar nu
zwieren takken
op vlagen wind
Wolken trekken
in een snelle
beweging langs
zonder stoppen
De kastanjes
liggen op het
pad naast de plas
ik raap ze op
Ze verdwijnen
nat in mijn zak
een klein stukje
van deze boom
Zo draag ik een
heel klein stukje
oneindig in
de jaszak mee
De energie
verdween in het
midden van de
dag bij de lunch
De lucht wilde
verdonkeren
de straatlantaarns
moesten al aan
Het is herfst dan
verliest elke
boom bladeren
zomerse kracht
Dan hoop je dat
je genoeg hebt
om de winter
door te komen
De zee zwijgt wel
golvenhoog voor
zich uit maar houdt
keurig haar mond
Ik droomde dat
ik zwom op mijn
lippen brandde
het zout ziltig
Mijn neus rook de
losgeslagen
geur van witte
schuimkoppen vol
De zee roerde
cappuccino
speelde voor de
luchtbellen melk
De zon bruinde
je huid je was
zo dichtbij ik
voelde je haartjes
Nog even dacht
ik de golven
speelden zo leuk
met mijn zwemmen
Geen golf golfde
hoog genoeg te
vergeten dat
jij vlakbij was
De zon mompelt
goedemorgen
van achter het
dorstig slootje
Ineens zie ik
de bladeren
verschieten van
groen naar geelrood
In de verte
klinken losse
tegels de straat
ligt weer open
De bladeren
laten zich gaan
vallen cirkels
naar beneden
Ik weet het nu
de herfst is niet
in aantocht maar
is begonnen
